Składanie kwiatów pod powstańczymi pomnikami, towarzyszące wielu uroczystościom asysty, warty honorowe, poczet sztandarowy, kompania reprezentacyjna i hejnał Warszawy wygrywany przez muzyków warszawskiej Straży Miejskiej. Dodatkowo podtrzymywanie ognia pamięci na Kopcu Powstania Warszawskiego, przez 63 dni i nocy. Strażnicy miejscy pamiętają i oddają hołd żyjącym oraz poległym Bohaterom.
Obchody 76. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego rozpoczęły się 1 sierpnia o 8.30 od złożenia wieńców przed pamiątkową tablicą przy ul. Filtrowej 68, gdzie pułkownik Antoni Chruściel „Monter” podpisał rozkaz rozpoczęcia powstańczej walki. Pół godziny później strażnicy z Kompanii Honorowej asystowali podczas składania kwiatów przed tablicą upamiętniającą atak batalionu „Karpaty” ze zgrupowania „Baszta” na torze wyścigów konnych na Służewcu. Latem 1944 roku miejsce to było przez Niemców wykorzystywane jako lądowisko dla samolotów myśliwskich, a więc było obiektem niezwykle ważnym strategicznie. Atak początkowo zaskoczył lotników, lecz już po południu powstańcy musieli się wycofać ze względu na duże straty. Wziętych do niewoli Niemcy tego samego dnia rozstrzelali. Te tragiczne wydarzenia upamiętnia dzisiaj obelisk stojący przy bramie głównej od strony ulicy Puławskiej.
Główne uroczystości na Mokotowie odbyły się o godzinie 10.00 przed pomnikiem „Mokotów Walczący” w parku Orlicz-Dreszera, gdzie w asyście strażników miejskich z Kompanii Honorowej złożono wieńce i kwiaty. Pomnik poświęcony jest pamięci blisko 6 tysięcy powstańców walczących od pierwszych godzin w bodaj najtrudniejszym rejonie. Trzeba bowiem pamiętać, że Mokotów był ulubioną przez Niemców dzielnicą Warszawy. W solidnych budynkach szkół, klasztorów, instytucji publicznych (wzdłuż osi ulic Rakowieckiej, przez plac Unii Lubelskiej po Szwoleżerów) rozlokowane były silnie uzbrojone jednostki SS i policji, jednostki przeciwlotnicze, mieszkania personelu wojskowego oraz – tak jak przy Dworkowej – silnie uzbrojone jednostki żandarmerii. Dzisiaj przy tej właśnie ulicy strażnicy składali kwiaty pod obeliskiem „Pamięci Żołnierzy AK Powstańców Mokotowa”. W tym samym czasie z udziałem Kompanii Honorowej Straży Miejskiej m.st. Warszawy w parku przy ulicy Rozbrat złożono kwiaty przy pomniku gen. Zbigniewa Ścibor-Rylskiego.
Wczesnym popołudniem u zbiegu ulicy Chopina i Alei Ujazdowskich złożono kwiaty pod pomnikiem generała Stefana Roweckiego „Grota”, przy pomniku Państwa Podziemnego i Armii Krajowej oraz przed pomnikiem Cichociemnych Spadochroniarzy AK przy ulicy Matejki.
O godzinie 14.00 strażnicy wystawili posterunek honorowy na największym polskim wojennym cmentarzu Powstańców Warszawskich przy ulicy Wolskiej, gdzie od jesieni 1945 grzebano prochy osób (m.in. ofiar rzezi mieszkańców Woli – z prochów ok. 50 tys. ludzi usypano kurhan) ekshumowanych z tymczasowych miejsc pochówku i masowych grobów. Prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski podczas wzruszającej uroczystości posadził tu drzewo pamięci powstańców i cywilów. W asyście strażników złożono też wieńce przy znajdujących się tam pomnikach Polegli Niepokonani, Powstańców i Ludności Cywilnej Warszawy oraz przed tablicą Szarych Szeregów.
O godzinie 16 złożeniem kwiatów na grobie gen. Antoniego Chruściela „Montera” rozpoczęły się uroczystości na cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Kompania Honorowa Straży Miejskiej m.st. Warszawy wystawiła tu posterunek honorowy, a strażnicy asystowali delegacjom składającym wiązanki. Godzinę później minutą milczenia w rocznicę Godziny „W” rozpoczęły się główne uroczystości przy pomniku „Gloria Victis”, gdzie strażnicy wystawili poczet sztandarowy, a hejnaliści ze Straży Miejskiej odegrali hejnał stolicy.
Jak co roku 1 sierpnia uroczystości powstańcze zakończyły się rozpaleniem przez Sztafetę Pokoleń ognia na Kopcu Powstania Warszawskiego. Przez najbliższe 63 dni, czyli dokładnie tyle, ile trwało Powstanie, bez względu na pogodę, strażnicy będą go podtrzymywać. Funkcjonariusze opiekują się tym miejscem od 2004 roku. To już tradycja, że trwają przy ogniu pamięci od 1 sierpnia aż do 2 października, czyli do dnia, w którym upadło Powstanie. Jest to miejsce szczególne nie tylko dla warszawskich strażników miejskich, ale i dla wszystkich mieszkańców stolicy. To nie jest zwykły kopiec – to monument uświęcony krwią Warszawiaków, usypany z gruzów zrównanej z ziemią stolicy. Sypanie obecnego kopca rozpoczęto po roku 1945, zwożąc na Czerniaków gruz ze zniszczonych warszawskich budynków. Wśród pokruszonych cegieł, betonowych bloków, drewna i kamieni znajdowały się szczątki poległych mieszkańców stolicy. W 1994 roku, w 50. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, żołnierze ze Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej ustawili na szczycie Kopca znak Polski Walczącej, który zaprojektowany został przez Eugeniusza Ajewskiego. I tak „kotwica” stała się pierwszym pomnikiem AK w Warszawie. W 2000 roku pomnik wyremontowano, m.in. zabetonowano podstawę. Z okazji 60. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego Kopcu Czerniakowskiemu nadano nazwę Kopiec Powstania Warszawskiego. Rozpoczęto również budowę schodów prowadzących na wzniesienie. Wzdłuż nich harcerze ustawili proste, drewniane krzyże z nazwiskami poległych. Dziś to miejsce całe jest jednym, wielkim pomnikiem – hołdem dla tych, którzy oddali życie za Warszawę.
Strażnicy pamiętają.
