Uroczyste wygaszenie Ognia Pamięci na Kopcu Powstania Warszawskiego, podtrzymywanego od 1 sierpnia przez strażników miejskich, zakończyło obchody 74. rocznicy Powstania Warszawskiego. Na kopcu w czasie uroczystości byli obecni powstańcy warszawscy, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych oraz mieszkańcy stolicy.
Był to ostatni akcent obchodów 74. rocznicy zakończenia walk powstańczych, które nie mogły obejść się bez udziału Kompanii Reprezentacyjnej Straży Miejskiej m. st. Warszawy oraz pocztu sztandarowego wojska, policji, harcerzy, uczniów stołecznych szkół i grup rekonstrukcyjnych. Wystawienie posterunku honorowego pod pomnikiem „Znak Polski Walczącej” był sygnałem rozpoczęcia uroczystości.
- Swoją obecnością w tym miejscu, przekazujemy co roku wyrazy wdzięczności i uszanowania obecnym z nami Powstańcom Warszawskim - Żołnierzom Armii Krajowej, pamiętając również o wszystkich poległych i pomordowanych, w tym także ludności cywilnej Stolicy – mówił w swoim przemówieniu Burmistrz Mokotowa Bogdan Olesiński.
- To miejsce jest szczególne. Z tego miejsca mówi Polska i Warszawa. Z tego miejsca Warszawa wzywa wolne narody o pamięć o tych, którzy walczyli o prawo do samostanowienia i o najwyższą wartość, jaką jest ludzka godność - mówił z kolei wiceprezydent miasta Witold Pahl.
Głos zabrał Eugeniusz Tyrajski, wiceprezes środowiska Pułku AK "Baszta" i innych Mokotowskich Oddziałów Powstańczych – Jedno tylko zostaje – wspomnienie. I dlatego dwa razy do roku tutaj wspominamy to, co działo się 74 lata temu, ale także i później. Bo właśnie później powstał ten Kopiec. Powstał z ruin miasta, a w tych ruinach były także szczątki ludzkie. Dlatego traktujemy ten kopiec jako mogiłę poległych powstańców i nieznanych mieszkańców Warszawy- mówił. Przypomniał wiersz Andrzeja Waligórskiego „Żywi i martwi”:
Nasi koledzy z konspiracji,
Pogromcy "Panter" i "Tygrysów",
Leżą przeważnie wśród akacji,
A dużo rzadziej wśród cyprysów.
Zginęli mając lat dwadzieścia,
A i piętnaście też czasami...
Wtedy z nich żaden ginąć nie chciał,
Lecz dzisiaj - wygrywają z nami.
Zostali już na zawsze młodzi,
Szlachetni z czynów i postaci,
Już nic im dzisiaj nie zaszkodzi,
Już nikt ich dzisiaj nie zeszmaci.
Sztandary na ich grobach wieją,
Warty w rocznice się ustawia...
Oni się już nie zestarzeją
Na swoich starych fotografiach.
Palą się znicze, snują dymy.
Przybywa nam na twarzach zmarszczek,
Wciąż młode są ich pseudonimy,
Nasze są martwe i wciąż starsze.
...a kiedy już poumieramy
I gdy się już znajdziemy w raju,
Wtedy natychmiast ich poznamy,
Lecz oni nas- już nie poznają.
I może któryś nawet powie,
Widząc nas w rajskim przedpokoju:
- Nie wiecie, biedni staruszkowie,
Gdzie są koledzy z tamtych bojów?
Wtedy zapewne zapłaczemy,
Sięgniemy dłonią do orderów,
Ale im prawdy nie powiemy...
Po co rozśmieszać bohaterów?
Na zakończenie uroczystości pod pomnikiem „Znak Polski Walczącej” złożono wieńce i opuszczono flagę na maszcie. Sztafeta Pokoleń przeniosła ogień z Kopca Powstania Warszawskiego do Grobu Nieznanego Żołnierza.
